De laatste verslagen

Aangezien ik in de laatste week niet veel toegang tot internet had, plaats ik nu ik weer thuis ben nog even alle verslagen. Ik heb braaf elke dag mijn weblog geschreven en nu kan je dus nog even van mijn laatste reisweek genieten.

De boot op! (14-08-2012 in Alleppey)
Vandaag gingen we dan eindelijk doen waar ik echt naar uit heb gekeken. Vanochtend moesten we vrij vroeg uit ons lekkere bed om te gaan ontbijten en richten de houseboat te gaan. Het was in Kochi ’s ochtends al best warm, maar gelukkig was er airco in de bus, als hij ging rijden. We stonden eerst nog te wachten tot de chauffeur samen met een man in pak van het hotel, en misschien ook nog wel de deuropener, onze koffers hadden ingeladen. Tijdens die wachttijd kwam er ook nog een vrouw de bus binnen om te vragen of ze een foto van ons mocht maken. Ach ja, vonden wij wel oke, zij was de eerste die het vroeg, anderen maken gewoon foto’s. Toen gingen we op weg naar de boot. Het was niet zo heel lang rijden, maar het wachten daarna duurde wel lang. We stonden midden in de zon te wachten bij een opstapplaats voor een boot. Wij dachten dat de boot daar zou moeten komen, maar na anderhalf uur in zo’n 36 graden te hebben gewacht was ik best wel gesmolten. E we zaten toen nog niet op de boot. We gingen toen weer verder rijden naar een mannetje die ons naar de slaapplek van de chauffeur bracht. Daar kregen we te horen dat we geen koffers mee konden nemen de boot op, ofwel pak maar wat kleren uit je tas. Het was, ja daar ook, bloedheet en de chauffeur ha volgens mij ook niet zo’n zin om de koffers te pakken, maar wij hadden kleren nodig, dus uiteindelijk heeft hij ze gepakt. Toen we alle spullen hadden, werden we in een tuktuk naar de boot gebracht. Wat een mooie boot! Een grote, gevlochten boot. Voordat we bij onze boot waren, moesten we nog wel over andere boten heen, dus maar goed dat we onze koffers niet mee hadden. De houten plankjes waren namelijk niet al te stevig. Vrij snel, na het welkomstdrankje, zijn we weg gevaren, de backwaters op! Het windje op de boot was heerlijk en het uitzicht ook be-au-ti-ful! Natuurlijk heb ik veel foto’s gemaakt, maar ik weet niet zeker of ze op waarbenjij.nu komen, aangezien ik niet weet hoeveel tijd ik voor foto’s uploaden heb. Voor de lunch zijn we aan de oever gelegd, waar we nog even hebben gewandeld langs geitjes en rijstvelden. De lunch was Indiaas, maar wel lekker. Toen gingen we weer verder varen en na een tijdje lezen, slapen en van het uitzicht te hbben genoten kwamen we bij 3 winkeltjes waar we ook even gingen aanleggen. Er was een muziek/dvd winkel (alleen maar Indiase muziek en films), een viswinkel (waar john, lena, Renée en Kim nog vis hebben gekocht voor het avondeten) en een snoepwinkel (de meeste van ons hebben daar nog even koekjes en drinken ingeslagen). Eenmaal op de boot weer gingen we nog een stukje verder, en toen aanleggen voor de nacht, ook weer gewoon lang een rijstveld. Het diner was ook weer Indiaas en wel lekker. De zijkanten van de boot zijn dicht gemaakt, behalve het zicht op het water. ’s Avonds hebben we gezellig gepraat, quizjes gedaan en gekaart. Morgenochtend gaan we om 8 uur weer verder varen om om 9 uur er weer verder te rijden naar een stad ver weg, namelijk 10 uur, zeggen ze, maar dat zal wel wat langer worden.

Liefs vanaf de backwaters


Afzetters (15-08-2012 in Mysore )

Na ongeveer 20 uur op de boot te hebben gevaren stonden we om 8 uur op om te gaan ontbijten op de boot. Het ontbijt was wel oke, en het varen was snel voorbij. Om 9 uur gingen we weer van de boot af, het regende wel, wat ook wel weer een leuk sfeertje gaf. John had ons verteld dat we 24 uur op de boot zaten, maar dat was het toch even niet. Van 12 uur dinsdag tot 9 uur woensdagochtend. Maar ach, we hadden nog ene lange reis voor de boeg, dus op zich was het ook wel weer fijn dat we op tijd konden vertrekken. We gingen ook weer per tuktuk terug naar de slaapplaats van de chauffeur. Daar stond een familie die maar al te graag foto’s van ons wilde, en dus hebben we nog even geposeerd voordat we op weg gingen naar mysore. In het begin van de reis lag iedereen een beetje in te kakken en volgens mij zag de chauffeur dat, want opeens ging er keiharde Boney M muziek aan. Toen was ik wel weer wakker, en ja, nu werden we nog meer aangekeken. Blanke toeristen met keiharde muziek aan… Wij hadden alleen al vrij snel genoeg van boney m en gelukkig kon de ipod van hedwig er ook aan en hadden we even andere muziek. De reis duurde vrij lang en alles wat ik heb gedaan is: eten&drinken, half in slaap vallen om bij een scherpe bocht of harde rem weer wakker te schrikken en muziek luisteren. Al een flinke tijd onderweg kwamen we in een natuurpark waar heeel veel apen zaten en we hebben zelfs een olifant ongeveer 30 meter van ons vandaan gezien! Daarna moesten we nog bij 2 checkpoints stoppen, omdat ze geld wilden hebben, gewoon corruptie omdat ze wat van toeristen mee willen pikken. Bij het eerste checkpoint moest er 1000 rupees betaald worden. Later tijdens de reis, die 10 uur zou duren volgens onze chauffeur wat er uiteindelijk ruim 12 waren, moesten we nog een keer stoppen. Dit keer hoefden we maar 100 rupees te betalen. Ook was onze chauffeur volgens mij wel een beetje moe, hij zag heel vaak de ‘pas op’-borden niet dat er hobbeltjes waren. En dat zijn pas vervelende hobbels! Veel kleine hobbels vlak achter elkaar, rijd daar maar eens met een flinke snelheid overheen, niet echt prettig te noemen. Na 12 uur zijn we dan eindelijk in Mysore aangekomen, in het donker we hebben dus nog niets van de stad kunnen zien. Het hotel is niet het beste hotel, aangezien het personeel amper engels spreekt en het extra bed gewoon een matras op de grond is. Ik hoop dus maar dat we morgen alleen maar ’s avonds nog in het hotel hoeven te slapen en dat we lekker de hele dag druk zijn met dingen doen en bekijken! Ik weet dat we in ieder geval een groot paleis gaan bekijken.

Liefs Annette


Beetje wennen aan het westerse wereldje (16-08-2012 in Mysore)

Donderdagochtend, nog maar dagen te gaan in het, voor mij, heel erg bevallende India.Vandaag mochten we eindelijk een keer echt uitslapen,
tot ongever kwart over 9, en ja, natuurlijk precies dan word je om 8 uur wakker omdat het super heet op je kamer is. Gelukkig waren mijn roommates, Renée en Imke ook wakker geworden door de hitte en hebben we samen besloten om de propellorventilator aan te zetten. En ondanks dat geweldigegeluid heb ik toch nog een uurtje heerlijk geslapen! Daarna kwam het ontbijt, wat best wel lekker was, gewoon toast met ei, zoals we ondertussen wel gewend zijn. Ook heeft de bediening hier iets gezien wat ze volgens mij nog nooit eerder hadden gezien: suiker op je toast doen.Maar dat hebbenze dan nu ook weer een keertje meegemaakt. Na het ontbijt gingen we naar het grote paleis van Mysore. En groot was het zeker, maar voordat we binnenwaren hebben we nog heel wat verkopers van ons af moeten schudden, en van sommigen hebben we nog wel wat gekocht. Neem een bamboeblokfluit, wie heeft daar nou 100 rupees voor over? Wij in ieder geval niet. 6 mensen wilden wel een fluit, maar zeker niet voor 100 rupees er stuk. Na wat heen en weer geschuif met de prijs zijn we uitgekomen op: 6 fluiten 200 rupees. Toch wel iets goedkoper. Toen we bij de ingang aankwamen was voor ons de prijs ook alweer anders als voor en Indiaas iemand, die hoefde namelijk maar 40 rupees entree te betalen, en ja, foreigners maar liefst 200 rupees!
Maar voor mij was dat het wel waard, want het paleis was heel mooien verschrikkelijk groot. Buiten mochten er wel foto's worden genomen, maar binnenniet. We moesten dus onze camera's inleveren. Toen gingen we naar binnen, nouja, eerst nog even onze schoenen uit doen, stukje over de hete grond lopen, tas laten scannen bij ingang en nog even inschrijven dat we het paleis binnen gingen. Maar het was echt heel mooi daarbinnen, verschrikkelijk groot en heel kleurvol. We hebben zelfs een echte olifantenkop gezien, gejaagd en daar opgehangen. Ook was er een schilderij gemaakt van een olifant, die ze altijd gebruikten vroeger, en toen hij dood was gegaan hadden ze dat schilderij gemaakt. Het was 3d geschilderd, net zoiets als de mona lisa jealtijd aankijkt, bleef deze olifant in jouw richting lopen. Nadat we de rondleiding hadden gehad hebben we onze camera's opgehaald en hebben we nog
kameel gereden. Toen zijn we gegaan en hebben we geprobeerd of de chauffeur ons bij Mysore shopping mall kon krijgen, maar dat was niet gelukt. We zijntoen gaan lopen en nadat we eerst de verkeerde kant op zijn gelopen zijn we er wel gekomen! Ik had neit gedacht dat we het nog zouden vinden, maar het was echt weer even een stukje westerse wereld. Een groot gebouw met allemaal winkels! En niet zomaar iedereen kon erin want bij de deur stond een bewaker die je nog even controleerde, tenminste de man voor ons en ons eigenlijk niet. Het enige verschil waren de winkels en de toch nog best wel opdringerige verkopers. Als je aan het kijken was, kwamen ze snel naar je toe met de vraag: 'Like this?' Ook de kijkende mensen waren er nog wel, maar dat lag ook een beetje aan onszelf, vooral op het eind om 8 uur, terwijl we om half 6 hadden afgesproken om te gaan. We waren toen op
het idee gekomen om te gaan "planken", stijf op iets liggen en dan een foto maken. Bij ons was dat gewoon de vloer geworden, maar iedereen die maar kon kijkenstond ook echt te kijken. We zijn toen ook maar snel gegaan. We hebben ook nog henna laten zetten. Na ons planking-avontuur zijn we per tuktuk waren we naar een hotel gebracht waar we heerlijk hebben gegeten en nog even gekletst. Toen zijn we terug gegaan naar ons hotel. Nog maar 1 dagje India en dan zit het avontuur er al weer op...

Liefs Annette

Op naar het laatste avontuur (17-08-2012 in Bangalore)

Vandaag de allerlaatste echte dag in India, jammer zeg! De afgelopen 4 weken zijn voorbij gevlogen! Na het ontbijt zijn we richting Bangalore gegaan. Het ging allemaal goed tot we moesten tanken. De tankpas deed het niet. We hebben dus een half uur tot 3 kwartier moeten wachten tot we weer verder konden, maar dat hebben we gelukkig overleefd! Toen we Bangalore inreden was het meteen al een stuk drukker dan dat we gewend waren, het is dan ook een stad met zo'n 6 miljoen mensen! Het hotel was ook niet supermakkelijk te vinden, maar we hebben het gevonden! Dit hotel is ook weer een mooi hotel, jammer genoeg blijven we ook hier maar weer 1 nachtje, eigenlijk een halve aangezien we morgen om 7 uur/half 8 alweer weg moeten zijn om op tijd bij het vliegveld te zijn! Maar voordat het zover was, gingen we eerst nog op zoek naa souvenirs! We hadden onderweg een national market gezien, en dachten daar wel wat souvenirs te kunnen vinden, niet dus. Alleen maar mobieltjes, mannenkleding, schoenen en tassen. Er waren verder ook niet zoveel winkeltjes in de buurt en dus zijn we per tuktuk naar een winkelcentrum gegaan! Deze was groter als die in Mysore, en toen we binnen kwamen stond er een raceauto met veel mensen eromheen. Het was de echte raceauto van McClaren! (nee, die ken ik eigenlijk niet, maar schijnbaar is ie bekend) We konden een foto met de auto winnen als we een spelletje zouden winnen: een hoepel doorgeven terwijl je elkaars handen vast had en niet los mocht laten. Er waren 2 Indiase mannen die heel fanatiek meededen, 1 werd er zelfs boos toen ie eruit moest, maar ze wonnen allebei niet. Lena, dochter van John (begeleider), had gewonnen! Daarna mochten we nog even met z'n allen voor de auto op de foto, je zag de auto dus helemaal niet meer... Daarna hebben we gegeten bij KFC en toen zijn we voor souvenirs gaan shoppen en die hebben we gevonden! Toen we de shopping mall uitgingen kwamen er meteen zo'm 15 tuktuk chauffeurs naar ons toe, maar ze wisten niet waar ons hotel was, tot 1 iemand erachter was gekomen door te bellen. Alle chauffeurs wilden dat we bij hem in zouden stappen, en toen we eenmaal bij iemand in de tuktuk zaten, werden ze best wel fel op elkaar dat we niet goed zaten en ook tegen elkaar begonnen ze te schreeuwen. Maar we zijn weggekomen zonder kleerscheuren, toen nog het ritje overleven. Ook dat ging goed, maar de weg vinden was wat moeilijker. We hebben nog wel een aantal keer vast gestaan in het verkeer, een aantal gevaarlijke inhaalmanoeuvres gedaan en wat bijna botsingen gehad. Uiteindelijk hebben we ook nog ons hotel gevonden, maar met 400 rupees, wat ze zeiden dat het zou kosten, namen ze toch geen genoegen. Het was 400 rupees per tuktuk zeiden ze. Nee, John was niet gek en heeft ze 500 rupees gegeven nadat we onze buschauffeur nog hadden wakker gemaakt. In het hotel hebben we onze koffers ingepakt en nog even bij elkaar gezeten. Ook zijn we om half 1 nog naar de receptie gelopen om nog een bed te regelen, want die was opeens van de gang weggehaald.

18-08-2012 in Bnagalore, Dubai en Dusseldorf
Opstaan om 6 uur is niet echt mijn ding, maar toch moest dat vandaag. Gelukkig was mijn koffer al ingepakt en ging ie heel makkelijk dicht. half 7 stond ie ook al beneden en om 7 uur hebben we nog een ontbijtje gehad. Toen gingen we voor delaatste keer met onze buschauffeur door India rijden, en geld betalen want er was weer eens een controle. Bij het vliegveld aangekomen hebben we nog een foto met hem gemaakt en toen zijn we onze koffers in gaan checken. Tot onze vreugde stond er op het ticket dat we allemaal verspreid door het vliegtuig zaten, waarbij ik echt totaal ergens anders zat dan de rest. We moesten ook nog een papiertje invullen en we hadden nog wat te drinken besteld bij de CCD toen er een man naar ons toe kwam met de melding dat we nog 5 minuten hadden... Hup in de benen en naar een immigration man die nog even wat vragen ging stellen en moeilijk ging doen over mijn ingevulde Kodaikanal adres. Uiteindelijk snapte ie dat we in Kodaikanal verbleven en naar Bangalore zijn gegaan om terug te vliegen. Toen nog door de douane heen en hup door naar de gate. Daar moesten we onze tassen nog een keer laten controleren en ook moesten ze ons nog een keer controleren. In het vliegtuig zat een vrouw met een kind op mijn plaats, maar ze moest de stoel ernaast hebben dus dat was snel opgelost. De vlucht ging goed en best snel, aangezien ik nog wat met haar heb gepraat. de tweede vlucht zaten we wel met zn 4en bij elkaar. Eenmaal weer op europese bodem moesten we onze koffe rnog halen, wat verschrikkelijk lang duurde en we hadden onze familie al achter de deuren zien staan. Met koffers gingen we de deuren door en ja daar stond iedereen! Na nog wat nagepraat en alvast wat verhaaltjes over onze avonturen hebben we afscheid genomen van elkaar na 4 weken! Op naar huis, naar ons eigen bedje!

Bedankt voor het lezen van mijn weblog! Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen, ook al snap ik dat jullie zelf ook best zo'n geweldige reis hadden willen maken! Ik heb het echt heel erg naar mijn zin gehad in India en ik hoop dat jullie dat ook zo hebben gelezen! Bedankt volgers!

xxxxxx Annette