het echte kamperen

Het heeft even geduurd tot deze blog, maar ik was dit weekend op kamp met de seniors van Kodaikanal International School. Niet allemaal, wel met alle Nederlanders na wat zeuren.
Vrijdag moesten we eerst nog gewoon naar school. Na 2 lessen kregen we een presentatie over youthrise. Dat is een organisatie opgezet door iemand van KIS. Ze helpen in Mumbai om de straten iets schoner te krijgen, ze geven workshops aan mensen daar, maar ook in Kodaikanal helpen ze de weeshuizen en mensen in de omgeving. Na de presentatie was de vraag of wij dat ook op onze school zouden willen doen, acties voeren tegen bepaalde dingen die niet zo goed gaan in Nederland. Dus niet om weeshuizen te verbeteren, aangezien die er niet zijn. Nou willen wij dit allemaal heel graag, maar als je kijkt naar hoe actief de kinderen op KIS zijn op sociaal gebied en wat ze allemaal voor de omgeving (moeten) doen, dan zijn wij maar luie kinderen. De meeste van ons hadden er dan ook niet veel vertrouwen in dat iemand op het OBC daar echt op zat te wachten, maar we gaan het misschien nog wel proberen. Na dit hadden we nog lessen tot 3 uur dit keer, want dan zou de bus richting het kamp vertrekken. Ik voelde me al de hele dag niet zo lekker en ook de busreis was niet het meest prettige. Op sommige stukken was de weg wel goed, maar er zaten ook stukken bij die je geen weg meer kon noemen. Het hobbelde dus heel erg en ook kwam er nog wel eens een vrachtauto van de andere kant. Elkaar passeren gaat ook niet zo makkelijk, aangezien de wegen er echt heel smal zijn en als je dan naar beneden kijkt is het toch wel erg hoog en dan nog zonder vangrail. Ook had onze bus een heel apart geluidje als hij bergop reed, alsof hij elk moment uit elkaar kon vallen. Na 2 uur waren we bijna op onze kampplaats aangekomen, we moesten alleen nog een klein stukje lopen. Een klein stukje in mijn oren is dus 10 minuutjes, hooguit een kwartiertje. Als je dit kleine stukje in een kwartiertje wilde lopen, had je wel een hele goede conditie nodig. Het ging natuurlijk ook nog bergje op, stukje berg af en weer een stukje berg op… er was ons van tevoren nog wel verteld dat we een beetje door moesten lopen wilden we een beetje een goede tent krijgen. Onze bus was als laatste dus die goede tent hoop had ik al niet meer, maar uiteindelijk zijn we toch nog met z’n 7en bij elkaar in een tent gekomen. Esmé lag bij anderen in een tent. Het kamperen is hier trouwens ook wel anders als in Nederland. Ze hebben hier echt GEEN elektriciteit, ook niet op de wc ’s avonds. Douches waren er voor hoever je het douches kon noemen, een kraantje met een emmer bij de wc in. Ook de tenten waren nogal oud. Wij hadden een tent die niet eens goed dicht kon. Ook slapen ze hier niet op een luchtbed, maar , ja het is echt waar, gewoon op de grond op een strandmatje. Nou vond ik het al raar dat we alleen een slaapzak mee moesten nemen en verder geen luchtbed of iets, maar toen dacht ik, nou dat ligt er al. Toch niet dus. Na het avondeten was er nog een kampvuur, wat ik erg lekker warm vond. Het was namelijk die nacht wel koud, wat ik al wel had verwacht van mezelf. Ook is er in die nacht achter onze tent in een tent ingebroken door een onbekende man.
Na een koude, harde nacht gingen we de volgende ochtend(zaterdag) hiken. Na een ontbijt gingen we op weg en het eerste stuk was al meteen afzien. Het ging echt heel erg stijl omhoog en ik was helemaal uitgeput op ons eerste rustpunt. Op dat punt konden we wel onze tenten zien staan, een stuk lager! Toen we verder gingen was er nog een stuk wat afzien was maar daarna gingen het redelijk goed allemaal, je moest wel goed uitkijken waar je liep anders lag je zo op de grond, of had je een tak tegen je aan. We wilden eigenlijk naar een ridge, waar je prachtig uitzicht zou hebben, maar dat punt hebben we nooit bereikt. Uiteindelijk zouden we naar een waterval gaan, maar die hebben we ook niet gezien. Alle wegen die de gids wist lagen vol met omgewaaide bomen. Uiteindelijk zijn we bij een meer uitgekomen waar we water hoorden stromen, maar dat ging gewoon door een rioolbuis naar een beekje. Toen gingen we dezelfde weg weer terug, wat wel wat sneller ging dan de heenweg. Toen we eenmaal terug waren en het middageten op hadden was ik ook helemaal moe. We hebben toen gewoon wat rustige dingen gedaan zoals kaarten, standjesspel en kabdi (indiaas spelletje waarbij jongens agressief zijn… :o) Toen hebben we na het avondeten nog een kampvuur gehad. Het was ook deze nacht weer koud en ook deze nacht was er weer een man in een tent geweest. Ook bij onze tent is het vrij apart gegaan aangezien we hem eerst dicht hadden gedaan, hij ’s nachts een keertje opeens open stond en ’s ochtend weer dicht zat. Gelukkig missen wij allemaal niets, maar de volgende dag bleken er wel wat dingen gestolen te zijn. Eerst moesten we trouwens vroeg op staan na nog een harde en koude nacht. We werden wakker gemaakt en meteen werd erbij gezegd: ‘omdat jullie zoveel geluid hebben gemaakt gisternacht mogen jullie de wc’s schoon maken.’ Dat was dus niet het leukste nieuws aangezien de wc’s best wel smerig te noemen waren. Na het ontbijt was alleen het water uitgevallen en dus werd het zo een beetje onmogelijk om de wc’s schoon te maken, wat wij natuurlijk vreselijk vonden. Een begeleidster had toen maar een andere taak voor ons bedacht, alle papiertjes van de grond rapen en de prullenbakken van de wc schoon maken en dat terwijl verder iedereen gewoon zelf iets anders leuks deed. Maar goed toen wij daar klaar mee waren hebben we zelf ook nog even bij het water gezeten, gekaart en gevoetbald. Toen het tijd was om te gaan moesten we ook weer een stuk lopen naar de bussen en ik was blij toen ik in de bus zat. Eenmaal terug op school was onze bagage nog niet aangekomen, terwijl die toch echt voor ons weg was gegaan, maar goed. We hebben toen nog even gewacht tot er werd gezegd dat het nog 45 minuten zou duren, toen zijn we eerst maar even gaan douchen. ’s Avonds hebben we niet veel meer gedaan en aangezien ik moe was, ben ik vroeg gaan slapen op een lekker zacht bed vergeleken met de 2 nachten daarvoor.
Vandaag begon de dag weer vroeg, maar wel na een heerlijke nacht, lekker warm en zacht. We hadden voor het eerst gym vandaag. Daar had ik voor de verandering wel echt zin in! We gingen na een vrij lange uitleg volleyballen. We hadden naast de warming-up en wat oefeningen, wedstrijdjes gedaan. Kim zat in een team met Indiase meisjes, ik ook en de rest was een Nederlands team. (Ja jongens en meisjes gymmen hier apart, omdat jongens anders veel beter zouden zijn…) Onze gymleraar, best wel een gladjakker hij deed namelijk een zonnebril op terwijl we binnen aan het gymmen waren en hij deed de hele tijd de Indiase hoofdrol, vond ons allemaal wel erg goed. Toen de les was afgelopen vroeg hij aan ons of we in het Kodaikanal International School team wilden, maar helaas kan dat niet aangezien het toernooi rond 30 augustus is en wij dan allang weg zijn. Verder hebben we nog wat lessen gehad die niet echt bijzonder waren. Na alle lessen zijn we op flag green gaan zitten om plannen te maken met wat we met het geld voor de weeskinderen en alle andere organisaties wilden gaan doen. Terwijl wij onze plannen aan het maken waren voor wat we gingen kopen voor de weeskinderen kwam onze gymleraar nog weer naar ons toe: ‘Als jullie nog willen volleyballen zijn jullie welkom hoor!’ Wij vonden plannen maken alleen wat belangrijker, dus zijn we daar mee door gegaan. Gillian kwam toen ook nog naar ons met plannen voor de komende dagen:
Woensdag gaan we naar een saree fabriek waar we gaan kijken hoe een saree wordt gemaakt en we gaan er dan natuurlijk ook 1 kopen! Daarnaast willen we dan inkopen gaan doen met het opgehaalde geld.
Donderdag ochtend gaan we naar een weeshuis onder aan de berg waar we gaan spelen met de kinderen. We blijven daar dan 1 nachtje slapen en vrijdag gaan we daar wat dingen doen die gedaan moeten worden. ’s Avonds gaan we weer terug naar school.
Zaterdag gaan we waarschijnlijk naar het christelijke weeshuis (zijn we nog niet geweest) en dan gaan we daar ook de spullen geven die we dan als het goed is woensdag hebben gekocht. ’s Avonds ga ik dan eindelijk mijn exchange parents ontmoeten! Daar heb ik echt onwijs veel zin in! Elke leraar met wie we het daarover hebben zegt dat het hele aardige mensen zijn. We zijn dan als groep uitgenodigd om daar te gaan eten en misschien, wat wel de bedoeling is, blijf ik daar slapen!
Voor zondag hebben wij bedacht om dan naar de tribal orphanage, daar waar we al zijn geweest en de foto’s van op facebook ( http://www.facebook.com/pages#!/media/set/?set=a.384448821620371.84380.100001657687810&type=3 ) en waarbenjij.nu staan. We willen dan de spullen gaan geven die we voor ze gaan kopen.
We hebben dus best wel een druk schema vanaf nu en voor alle plannen die we hadden lijkt het nu wel of er nog maar heel weinig tijd is! Maar wat we gaan doen heb ik wel echt heel erg zin in!

Xxxxxx vanuit de warme dorm Solvik