Down the hill

Donderdagochtend zouden we meteen na het ontbijt vertrekken down the hill naar het weeshuis bethania, er waren alleen wat probleempjes waardoor het iets later werd. Kim had die nacht in het ziekenhuis geslapen, en dus kon ik ’s ochtends niet zeggen of ze beter was. Na het ontbijt zijn we even bij d’r op ‘bezoek’ geweest, niet in de kamer, want dat mocht niet van de verpleegster, maar toen heeft ze ons maar even om de hoek gestuurd. Daar stonden ramen open en via de ramen mochten we wel met elkaar aan het praten . Kim vertelde toen dat de dokter nog moest komen, maar ze zou wel voor kwart voor 9 komen. Wij dus maar even wachten, ondertussen een beetje insmeren met zonnebrand en een paar quizjes doen. Toen kwam Gillian nog naar ons toe, ze hadden wel een begeleider, maar die was mannelijk en aangezien wij allemaal vrouwen waren moest er perse een vrouw mee. Imke en ik zijn toen ngo even naar Kim gegaan, maar de dokter was nog niet bij haar geweest. Uiteindelijk was het tea break en toen kwam kim, er was een vrouwelijke begeleider van school geregeld en konden we gaan, 2 uurtjes later. Bijna bij onze bestemming was het warm en moesten we ook nog off road. Een flinke hobbelweg met takken die via de ramen naar binnen kwamen. Eindelijk aangekomen bij onze bestemming, weeshuis Bethania, was het buiten de bus gelukkig wel iets koeler dan in de bus. En het zag er verdomde goed uit dat weeshuis! De gebouwen die er stonden waren groot en zeker in goede staat. Toen Priscilla, de oprichtster van dit weeshuis, onze kamer liet zien waren wij allemaal heel erg verbaasd! Er lagen gewoon matrassen op de grond! We hoefden niet op de grond te slapen! Er hingen zelfs nog ventilatoren! Dit was allemaal zoveel beter dan ik had verwacht! De lunch was ook heerlijk, er waren verschillende soorten rijst, wonder boven wonder had ik gewoon zin in rijst! Na de lunch, met een heerlijke lime juice in de hand, hebben we gezien hoe ze daar kokosnoten plukken. Er klimt iemand de boom in, schudt aan de tak en de kokosnoot valt naar beneden. Toen hebben een tuinman en een jongen van het weeshuis, die al 14 was, maar lang niet zo oud leek, omdat hij klein was, voor ons kokosnoten opengehakt. Ik vond het sap niet zo heel lekker en de kokosnoot zelf vond ik ook niet zo lekker om te eten, maar het was wel leuk om een keer uit gedronken te hebben! Na dit werden we aan het werk gezet. Die kokosnootbomen worden daar echt heel erg goed gebruikt. De kokosnoten dan voor drinken en eten, om de kokosnoot zitten nog draadjes die voor touw worden gebruikt en de bladeren gebruiken ze om bezems van te maken. Wij mochten helpen met bezems maken. In zo’n blad zit een harder stokje die we eruit moesten snijden en dat was het eigenlijk. Dan een hele hoop van die takjes bij elkaar en je hebt een bezem, als je er een touwtje omheen doet. Toen we dat hadden gedaan zijn we nog naar een kapelletje geweest. Ze vertelden ons dat het eten hier vroeg werd geserveerd, want om 9 uur zou de stroom voor een uur uitvallen, net zoals er overdag van 9 tot 3 nooit stroom is. Om 6 uur klonk er dan ook een bel en dachten wij allemaal dat het eten zou komen, maar iedereen kwam met cake naar buiten, dat was dus pas het tussendoortje. We hebben toen nog maar even verder gespeeld met de kinderen, die allemaal of nog maar 1 of geen ouders meer hebben. Er zat toen een pauw die z’n veren uitsloeg, zoals hun zeiden: ’peacock dancing’. Hun engels was ook wel vrij goed, sommige kinderen waren pas 10 jaar, maar konden best wel een woordje engels, terwijl er ook oudere jongens waren, zo’n 16 jaar oud, die bijna geen engels konden. Ook zaten we eventjes stil en kwamen de kinderen heel vrolijk naar ons toe: ‘Fire on mountain!’ Bij Tamil hadden we geleerd dat dat ook een spelletje was, dus ik dacht dat ze weer een spelletje wilden spelen, maar er was echt vuur op de berg! Priscilla vertelde ons dat dat was omdat mensen akkerland willen hebben en de brandweer daar toch niet komt omdat het zo afgelegen en moeilijk te bereiken is. Ze stelde ons gelukkig wel gerust dat het vuur niet bij ons zou komen. Eenmaal om 8 uur kwam ons eten, wat natuurlijk weer uit rijst bestond, en ook uit kip met een pittige saus, het was wel lekker. Het was ondertussen kwart voor 9 en wij gingen dus bijna naar boven om nog voor de stroomuitval omgekleed te zijn. We zaten nog een beetje te praten en na 10 keer heen en weer te zijn gerend durfde 2 meisjes eindelijk te zeggen dat ze mij op een moviestar vonden lijken, en sinds toen zeiden ze de hele tijd: ‘good night moviestar! Sleep well!’ Ik heb geen idee hoe die moviestar heette maar ik vond het wel grappig. We waren allemaal nog voor de stroomuitval omgekleed en toen vielen de ventilatoren ook uit, toen werd het toch wel warm. We hadden ons allemaal goed ingesmeerd met deet, maar toch voel je dan alles nog kriebelen, maar ik ben niet gestoken, gelukkig.
De volgende dag mochten we pas echt vroeg opstaan. Om half 7 moesten we beneden klaar staan. We hebben toen eerst koffie gedronken met de kinderen, heel erge zoete koffie, anders lusten die kinderen het ook niet. Daarna moesten we het hele terrein vegen met de bezems waarvan we er een aantal zelf hadden gemaakt. Nou denk je ’s ochtends om kwart over 7, niet zo heet, maar als je daar het hele terrein moet vegen met een vrij kleine bezem, krijg je het vrij snel warm. Gelukkig waren de kinderen niet te beroerd om ons zo af en toe een beetje te helpen! Nadat we alles hadden gehad hebben we ontbijt gehad. Wij hadden trouwens een andere tafel met eten als de kinderen, met allemaal speciale dingen. De kinderen aten gewoon rijstepap, waarvan ik ook wat heb geproefd en het was nog best wel oke. Daarnaast waren er ook een keer heerlijke bolletjes, die wel op melkbroodjes leken! Superlekker dus! Ook waren er lekker mini banaantjes. Na het ontbijt gingen de kinderen met de schoolbus naar school en mochten wij nog wat klusjes doen! Daar had ik eigenlijk best wel zin in. Als eerste gingen we compost over de kokosnootbomen gooien, wat wel zwaar was na een tijdje in die warmte. We hebben toen even een pauze gehad met heerlijke lime juice, en toen mochten we mango’s plukken! Dat was wel heel leuk, met een stok in een boom prikken en de mango’s van de grond rapen. Dat was alweer het laatste wat we daar hadden gedaan, want toen gingen we alweer terug. Terug op school waren we net te laat voor de lunch, de NEDERLANDSE lunch. Ze hadden erwtensoep en stamppot, maar ja we waren dus net te laat. Later hebben we nog wel gehoord dat veel mensen de spice misten, maar dat onze exchange partners het wel lekker vonden. Wij hadden dus nog geen lunch gehad, en onze dormmoeder had ons nog niet terug verwacht. We hebben haar dus opgezocht in de dining hall en ze heeft toen een briefje voor ons geschreven dat Kim en ik, alleen, ja twee blanke meisjes alleen over straat in India, naar domino’s mochten om een pizza te halen. Na het verkeer te hebben overleefd, het was niet zo heel druk, maar toch rijden die paar auto’s gewoon door en stoppen ze niet, waren we aangekomen bij domino’s. Kom je daar binnen kijkt natuurlijk iedereen je aan, 2 blanke meisjes alleen. Er was ook meer dan genoeg personeel, waarvan er om de 5 minuten wel iemand naar buiten liep met z’n mobiel in de hand. Als ze even niets hoefden te doen stonden ze ook allemaal bij de kassa naar ons te kijken. Toen weer terug naar school en ook dit keer was het een beetje geklungel met het verkeer, maar we zijn veilig aan de andere kant gekomen. We hebben toen op flag green gezeten, jaja het grasveld met de vlag, en zijn toen na school dekens wezen kopen voor het christelijke weeshuis. daar zijn zo’n 5 kinderen, dus wij wilden graag 55 dekens hebben. Nou verwachtte ik niet dat ze bij zo’n winkeltje aan de straat 55 dezelfde dekens zouden hebben, en dat hadden ze ook niet in de winkel liggen, maar wel ergens anders. Er zijn dus mensen op een motor nog even zo’n 40 dekens gaan halen voor ons. Ze hebben ze ook nog een aantal pakketjes bij de poort van school afgezet. Toen we met al die dekens door school liepen werden we wel even aangekeken, maar dat zijn we ondertussen wel gewend. Het waren 2 hele leuke dagen, en ik zit nu alweer op de helft van mijn reis! Wat gaat de tijd toch snel! Nog maar 1 weekje op deze school, wat steeds leuker begint te worden, want we doen steeds leukere dingen en we kennen ook meer mensen nu. Het etentje wat morgen eigenlijk bij Jessica zou plaatsvinden is verplaatst naar woensdag. Dat betekent niet dat we morgen niets te doen hebben. Morgen willen we alle spullen gaan kopen, ’s avonds is er weer canteen waar we nu niet als zombies gaan staan. Zondag gaan we naar een weeshuis, welke weet ik niet meer, en naar het hospital om eten uit te delen. Druk druk druk, maar ik heb het heel erg naar mijn zin!

Liefs annette

P.S. Ik vind het hele leuke reacties die jullie geven, blijf dat lekker doen!