Nog maar eens shoppen

De afgelopen dagen stonden volop in het teken van shoppen. Vandaag ook weer. We zijn vandaag wat later opgestaan dan normaal, tja het is weekend hè. Nog steeds hebben we niet echt uitgeslapen hoor, want we hadden nog genoeg te doen. We hadden om 8 uur afgesproken om te gaan ontbijten, en de laatste tijd zijn we volgens mij een wedstrijdje aan het doen wie het laatst kan komen, want kim en ik gaan elke keer te laat weg, maar we zijn nooit als laatste voor de dining hall. Ook vandaag was het dus weer wat later als de afgesproken tijd, maar we hadden gelukkig de hele dag vrij! Het ontbijt was ook speciaal aangezien het weekend is, er waren gekookte eieren en worstjes!
Voor vandaag hadden we gepland om alle spullen te gaan kopen die we nog nodig hadden en we begonnen met de dekens. We gingen weer naar dezelfde vrouw, die ons in de verte al aan zag komen en al begon te zwaaien. Dit keer kwamen we met de boodschap dat we nog eens 60 dekens nodig hadden. Hup d’r (denk ik) kinderen weer op de motor om de dekens te halen en wij weer een half uurtje wachten. We gingen dus op zoek naar fotolijstjes, want we hebben foto’s gemaakt van de weeskinderen en die gaan we aan ze geven. Helaas was de winkel dicht waar Sreedhara dacht fotolijstjes te kunnen vinden. Dan maar langzaam teruglopen naar de dekenkraam. Bijna alle dekens waren aangekomen, en ook vandaag werden ze weer op de motor naar de poort van de school gebracht. Wij weer met een immens aantal dekens door school lopen en toen terug naar flag green ( wat wij ondertussen flatscreen noemen) voor de volgende boodschap. We gingen de foto’s uitprinten. Ook dat duurde even en toen zijn we even door de straat gaan lopen op zoek naar armbandjes, maar ook die winkels zaten dicht. Sreedharan wist waarschijnlijk nog wel een winkel waar ze fotolijstjes verkochten, maar als wij ons daar zouden vertonen zouden ze de prijs waarschijnlijk verhogen. Hij is dus eerst even wezen kijken, terwijl in de CCD zaten, Indiase Starbucks, alleen veeeeeel goedkoper. Toen hij terugkwam zei hij dat ze niet echt goede lijstjes hadden en dus hebben we besloten om de lijstjes op school bij de woodworks te laten maken, moeten we alleen hun nog even vertellen. We zijn toen wezen lunchen in een restaurant waar gewoon geen rijst verkrijgbaar was, echt heel bijzonder hier volgens mij. We hebben toen lekker geluncht en zijn toen naar school teruggegaan. We zagen toen Gillian en hebben haar toen gevraagd om met ons mee te gaan naar de saree kleermaker. Het bloesje wat de vrouwen altijd aan hebben is namelijk helemaal op maat gemaakt en ze gingen nu dus onze maten opmeten. Gillian heeft ze ook vriendelijk gevraagd om het zo snel mogelijk geregeld te krijgen, en woensdagavond zijn ze als het goed is klaar. Daarna zijn we met z’n 8en, jaja zonder Indiër!!, nog even door Kodaikanal gelopen en hebben we nog nagellak voor de weeskinderen gekocht en voor onszelf nog wat leuke dingetjes. We zijn wel een aantal keer aangekeken, dat zijn we gelukkgi al wel gewend nu, maar toch is dat achtervolgen dat sommige mannen doen niet mijn ding. Als wij bij sieraden stonden te kijken hadden mannen opeens ook interesse in sieraden, zouden ze vaker moeten hebben. Eenmaal al onze achtervolgers afgeschud en nadat de poortwachter ons weer lief had geholpen met oversteken waren we terug op school en hebben we gegeten. Na lang twijfelen is iedereen nog naar canteen, soort schoolfeest, geweest, alleen Esmé niet. Het was eigenlijk best wel gezellig, we kenden na het kamp toch ook wel meer mensen. Het zou tot half 10 duren, ja ik weet het, dan begint het in Nederland pas, maar achja, ben je tenminste ook weer vroeg binnen om nog een verslag te kunnen schrijven. Helaas heeft het niet eens tot half 10 geduurd, want om 9 uur waren de speaker kapot gegaan. En Nederlands als we zijn hebben we zelf nog maar een paar stukjes uit een paar liedjes gezongen. Tijdens de canteen hebben we trouwens ook nog het vliegerlied gedraaid waarbij iedereen ons na ging doen! Nu zijn we dus weer lekker vroeg terug op de dorm met het vooruitzicht dat we morgen naar het ziekenhuis hier in de buurt gaan en naar het christelijke weeshuis om ze alvast spullen te geven. Ook moeten we nog even langs het tribal weeshuis om nog wat foto’s te maken. Op naar nog een leuke dag dus!

Liefs en kusjes, Annette